شرح و نقد دیدگاه صدرالمتألهین دربارة آموزة وحیانیِ رجعت

از مسلّمات تعالیم اسلامی، و به ویژه شیعی، اعتقاد به رجعت، به معنای عامآن است، یعنی زنده شدن برخی مردگان و بازگشت آنان به حیات دنیوی.از سوی دیگر، مبانیِ فیلسوفان مسلمان، و به ویژه مرحوم صدرالمتألهین، درباب موضوعاتی همچون نفس، تعریف و مراتب تجرّد، معیار نقص و کمال که به ماد  یت و تجرّد بازمی گردد نحوة وقوع مرگ طبیعی و ... لوازمی بهدنبال دارد که به نظر می رسد با برخی آموزه های دینی تعارض داشته باشد.یکی از این آموزه ها رجعت است. مقالۀ حاضر به این موضوع می پردازد کهاولاً دیدگاه ملاصدرا دربارة رجعت چیست؟ آیا آن را در مورد همۀ انسان هامی پذیرد، یا یکسره آن را انکار می کند و یا قائل به تفکیک می شود و آن رادر مورد برخی انسان ها ممکن و در مورد برخی دیگر محال می داند؛ و درچنین صورتی معیار این تفکیک چیست؟ ثانیاً نظریات صدرالمتألهین در اینمباحث چه قدر با هم سازگار است؟ و ثالثاً این نظریات از سویی تا چهاندازه مطابق با موازین عقلی است و از سوی دیگر آیا با ظواهر و نصوصصریح قرآن و حدیث همخوانی دارد یا خیر